Gülüþümü çaldýlar benden anne; Çocukluðumu, Utangaçlýðýmý, Al al kýzaran yanaklarýmý, Masumca korkularýmý, Saflýðýmý umutlarýmý kopardýlar.. Dün ne varsa hissesine düþen çoktan aldý Elimden býrakmadý bir þey bende. Oysa yerlisi deðildim bunca hüznün, Bir bahar þenliðinde geçmese de ömrüm. Umudun kýrýk dallarýndan kanatlanan, Tek gaye; Yarýnlara biraz daha fazla kalabilmekte. Bir ayaðým çaresizliðe adým atarken, Tut ellerimden hiç eksilme Ey kalbim! Sen hep varol göðüs kafesimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Myb_ismail Karasu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.