KADER UTANSIN
Sabi iken kader, bozdu baþýmý
Zehir etti bana, ekmek aþýmý
Düþman etti bana dostu eþimi
Kime ne diyeyim, kader utansýn
Yoksulluk yakamdan, düþmedi gitti
Canýmdan bezdirdi periþan etti
Tâkatým kalmadý, mecalim bitti
Kime ne diyeyim, kader utansýn
Yaban etti bana vataný yurdu
Diyar diyar attý beni savurdu
Gözümü açmadan vurdu da vurdu
Kime ne diyeyim kader utansýn
Yüzümde çizgiler, aldý yürüdü
Gençliði geçirdik beden faridi
Baþýma yaðanlar, sanki karidi
Kime ne diyeyim, kader utansýn
Saç sakal aðardý, belim büküldü
Aðzýmda diþlerin, hepsi söküldü
Kurudu dalým, yapraðým döküldü
Kime ne diyeyim, kader utansýn
Tozoðlu der, yüzümü güldürmedi
Dünyadan muradýmý aldýrmadý
Ýyi kötü günümü bildirmedi
Kime ne diyeyim kader utansýn
Mustafa AK (TOZOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa tozoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.