gözlerin yaðýþ bulutuydu senin yalnýzlýðýn gecesinden soyunup her akþam , sevinçsiz saatler yaþatýr hüznün . gözyaþý vardýr hep güneþin terk ettiði hayatýndan ölüm gezdirir sigaran ciðerlerinde kendini sürüklerdin dumanýna birkaç kez öksürüðünü saklarým anýlarýmda sahillerde avunurum seslenirim akþam kuþlarýna tutuþturur dururdu gün batýmýný ölüm ve kýskançlýk duygularýn yakamozlar aydýnlýk haberler taþýrdý gecenin karanlýðýnda bekleþirdi aþk ve ýslak kirpiklerin vururdu söken þafaða içine kapanmýþ halinle durgun duyguluydun bir sevgiydi gizleyemediðin sevgiyle doluydun seni sürekli gülümsetirdi seni acýlarýndan aldý evet senin unutulmaz yapan aþkýndý kýyaslanamazdý kelebeðin süzülmesi kadar güzeldi bir gülün yapraðýna konan uður böceði yaðmur sonrasý sinerdi þehre yaðmur kokusu yaðmura yapýþýrdýk birbirimize seslenirdik ne güzel hatýralarla doldurduk biz Ýstanbul’u çiçek açan aðaçlara isimlerimizi verirdik istediðimizi vermedi yýllar hayat uzun deðildi istemeden ayrýldýk istemeden senin olduðun yerde olmak istiyorum senin olduðun yere yürekten…
mustafa kaya 07.01.2020 / Üsküdar Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.