Herkes gibi yaşayamam ben

Herkes gibi yaþamak ve bakmak istemiyorum iþime gücume.

Memleket yangýn yeri,
memleket toz duman ve memleket kýyametken.

Öyleyse mahþer bizim elimizden olsun.

Feryat çanlarý çalýyor dört yandan ve analar çýðlýk çýðlýða haykýrýyor.

Çanlarý düðün çengisi,
çýðlýklarý zevk zýlgýtlarý sanýyorlar,
ben nasýl yaþýyayým herkes gibi.

Çünkü ben duyanlardaným haykýranlarýn feryadýný.

Herkes gibi uyumak istemiyorum ben.

Memleketime kapkara bulutlar çökerken ben ,
uykusuz da olsa gozlerim
nasýl baþýmý gaflet yastýklarýnayaslarým ve
nasýl çekerim baþýma ihanet yorganlarýný yangýnlarýn ortasýnda.

Ben karanlýklardan irkilenlerdenim ve güneþi tutup getirmek istiyorum çýplak ellerimde en derinden yanmak pahasýna.

Herkes gibi yaþayamam dedim ya ben.

Herkes gibi sevemem ve aþýk olamam da.

Bütün güzellikleri bulduðum, en derin sevgilim olan memleketimin maðbedinin göðsüne uzanmaktayken
na mahrem eli.

Herkes gibi yaþayamam dedim ya ben

Herkes gibi ölmek de yakýþmaz bana, hele kefensiz yatan bir ecdadýn torunu, sevda savaþlarýnýn neferi olmuþken memleket hatlarýnda.

Ayakta ölmenin tadýna varmak isteyenlerdenim ben

Kuruþsuz, kabirsiz ve isimsiz olmak pahasýna.

Sosyal Medyada Paylaşın: