elma peþinde koþarken düþtüm
nar koz oldu aþka
yanan aðaca döndüm
dal açtým yaðmurlara
hatýrlýyorum geçmiþ ölsün demiþtin ebruli bir þiirde
kalan saðýn soluydum
sene iki bin ön dörtte
sevgilim,
iklimlerle birlikte ben de deðiþtim artýk
organik aþklar tükendi
revaçta seracýlýk
merak etmiyorum sanma
mesela sen nasýlsýn
k’alem nesire hayran
sen yine benim nazýmsýn
artýk medet ummuyorum kanayan þu yara’dan
elma peþine koþan düþtüm
affet beni yaradan..