yýllar sonra karþýmdaydý yine eskisi gibi gülüyordu dýþý kaðýttan daha renkli içinde okyanuslar çalkalanýyordu gözbebeklerinden taþýyordu eksile eksile gelmiþti toplarken düðmesinin iliðini titrediðinden belliydi þimdi dýþarda çiçeklerin solma vaktiydi rüzgarýn yürekleri bile üþüttüðü mevsimdi aðzýyla gülüyor gözleriyle aðlýyordu ben kurduðum tuzaðýn kurbaný hesaplarý zamana vurunca ilki ile sonu arasýndaki kesilen hesap banaydý hüzün acý kaybetmiþlðim hem nasýl kaybetme bir daha bulamamak üzere hem nasýl bir acý gözlerimden akan yaþ deðil sancý içime doðru aktýkça aktý unutmadým mutluda olamadým haddim deðil acýlarým kadar güldüm dudaklarýmýn kenarlarýnca o kadar bide her þey geçici deðil mi o zaman demlensin içimde sana dair güftenin en acý bestesi nede olsa bir gün sana çýkmayacak mý tüm yollar ölümden de öte bir yol var
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif38 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.