Aldýðým her nefes sayýsýnca özlemler büyüttüm Hasretlerim kirpik uçlarýmda sallanýrken Ha düþtü ha düþecek diye Kýyamadým kapatmaya gözlerimi Ýntihara meyilli olsa da gözyaþlarým
Ýlk kez... korkularýmý susturup cesaretimi topluyorum Annemin beyaz tülbentini baþýma sarýp Huzursuzluðumdan kurtulmak istiyorum Huzura sýðýnýp Tüm mahcubiyetimle, günahlarým dilimde. Nisan yaðmurlarýnda yýkayýp cenabet düþlerimi Gözyaþlarýmda boðulmak istedim Babamýn ölüm kokusu sinmiþ seccadesinde
Bildiðimce yalnýz deðildim... Kendimle kaderdaþ ne çok kadýnlar tanýdým geceye bir "offf"çeken. Sevgisi Yok sayýlýp Hiç olan erkeklere Piç sevdasý yüreðinde saklý Dile getirmeye utanan Söylemekten, doðurmaktan korkan
Oysaki... Kýsa süreli gebelikler taþýmalýydýk Ýçimizde kök tutmuþ günahkar aþklardan Tek ýkýnýþta kurtulup Umutlar doðurabilmek adýna
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.