UYANIK DÜŞLER

Uzaklaþan ayak seslerinin yankýsý var beynimde,
Uðursuz uðultularla birlikte bitimsiz vuruþlar,
Belirsiz gidiþlerde ki bu ayaklar belki senin,
Belki de benim ayak seslerim.

Geceleri uyanýk düþler kuruyorum, gündüzlere inat,
Güneþin parýltýsýnda gerçekler bir tokat gibi,
Bundandýr odamda saklanmýþlýðým gündüzleri
Karanlýklarda eþeliyorum köstebekcesine ümitleri.

Ýkimizde uzun bir serüvenin baþýndayýz henüz,
Ýkilemler, denklemler biriktirmiþiz kýsa süre de,
Suya, sabuna dokunmadan aþk mý olurmuþ,
Farkýndaysan çoðaltýyoruz sevgimizi her çeliþki de.

Kaburgalarýmýn arasýnda, sol yanýmda,
Ýntihar ritimli bir þarký baþlýyor birden,
Ayak sesleriyle birleþen ve þizofren,
Santim santim ölümü çaðrýþtýran, delirten.

Yaþamýn buyruðundan sýyrýlmak istiyorum,
Sensizliðin mengenelerinde ezilmek deðil,
Þarkýlarý susturup, bütün þiirlerimi yakacaðým,
Böylesine sevdan olmasa, kendimden geçeceðim.

Acýlardan süzülerek gelen yüreðini serbest býrak,
Bana bir duble raký ver, birde sigara yak,
Haykýr yeniden, aþk çýðlýktýr, sessizlikse ölüm,
Sensiz bu adam ölüyor be gülüm.

Esel Arslan
2008- Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: