Þiþede durduðu gibi durmuyor ki…
kaynýyor bir yerden
þelale olup çoþuyor
nehirlere bakýyor tepeden
ýrmak olup taþýyor denize doðru
hem gündüz hem geceden
üstünü bile örtmeden
yüzme bilmeyen çocuklar gibi
maviye sarýlýyor kýyýdan köþeden
sonunda güneþle birlikte her akþam
yatýyor kýrmýzýya dönen çarþaf üzerine
onca meraklý bakýþa aldýrýþ etmeden…
Dedim ya!
Þiþede durduðu gibi durmuyor…