Gün sonunda kapanýyorsan evine Ve onun gözlerinde Aðlarken buluyorsan kendini Gün sonunda kapatýyorsan pencereyi de Az ürperti girdiyse içine Üþüyorken buluyorsan kendini Aðladýðýn gözyaþlarýn deðiþmiyorsa Kiþiliðin ile kiþiliði Sanma sevmek sana yakýn baharlarda Tutsaklýk Kimse etmiyorsa onun gibi Kalbinde ruhsatlýk Vermiyorsa kalbine Kalbine kimse yetkiyi Ýþte bundandýr Kapanmalarýn evlere Ýþte bundandýr Susmalarýn seslere Sen odanda bir beþik kadar hüzünlü Neyin beklediðini bilmeden vizelerle gümrüklü Saklýyorsan kendini Hiçbir þeyi bu kadar korumadýðýn kadar bile Vay be! Böyle büyük bir sevda olur mu derlercesine Aðýz dolusu seni seviyorum diyemeden Seni özlüyorum diyorsun Þimdi Düþün ve kendine gel Çünkü sen ondan vazgeçtiðin gün Aslýnda kendini sildin Ve hiçbir silgi unutma ki Bir daha kalem etmeyecekti Günün sonunda sen bitecekti Sizler kalacaktý Gün son’u Seni unutmaya o alýþmýþken Sen onu unutamayanlar da Nöbetçi çizelgesi Hep üstü çizilecekti Gün son’u Senin gibilerinin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Kır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.