Bulutların Öfkesi

Bir akþamüzeri çöktü tüm kasvetiyle þehrin üzerine kara bulutlar
Hava birden kararmaya baþladý, söndü ýþýklar
Birine kýzmýþlardý sanki yada canlarý sýkýlmýþ
Bir anda gök gürüldedi yer yerinden yarýldý
Dýþarýdaki herkes çil yavrusu gibi kaçýþmaya baþladýlar
Artýk bulutlar tüm öfkesini topraða rahmet olarak yaðýyordu
Arada Þimþekler çakýyor, gök gürüldüyordu
Dýþarýda olanýn vay haline sýrýlsýklam olana dek ýslanacak
Ýçeride olanýn keyfine diyecek yok
Kahvesini alýp yaðmuru cam kenarýnda seyredecek
Nihayet sona erecek yaðmur, bulutlarýn öfkesi dinecek
Sonra sýrýlsýklam ýslananlar hasta olmaya baþlayacak
Cam kenarýndakiler ise camlarýný açýp
Yaðmur sonrasýnda o havaya yayýlan
Topraðýn kokusunu çekecek ciðerlerine
Birisi zatürre olurken birisi oksijen depolayacak
Öfkenin sonunda bulutlardan arda gökkuþaðý kalacak
Yedi renk birbiriyle yarýþacak en parlak ben olayým diye
Ýþte ýslanan da camýn arkasýndakilerde
Tek bir þeye odaklanacak o sýra
Gökkuþaðýnýn büyülü renklerini seyredecekler
Mutlu olacaklar hem de çok
Bulutlarý bir daha kýzdýrmayacaklar.

Ahmet YOLDAÞ ÝZMÝR 12.04.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: