Açlık

Ýki yüzlü umutlarla
Güne uyandý
Göz yaþlarýyla yýkandý
Kirden kaskatý kesilmiþti saçlarý
Elleri gözleri kir pas
Utandý

Ýçindeki o kýrgýn
O kýzgýn
Ve o yenilmiþ sese
Kulak verdi
Bir hüzün hissetti...
Yaþamýnýn kýyýsýndaydý
Düþsüzlük ýssýzlýk ve özlem

Hayatý anakaradan ayrýlmýþ bir ada
Caddeleri, sokaklarý;
Soluksuz
Aðaçlar insanlar ve gökyüzü,
Marazi

Yüzünde derin bir kaygý
Üzerinde açlýk yaðmuru
Korkuyordu kaybetmekten
Bu þehirde bu sokakta bu caddede
Bir sokak köpeði gibi ölmekten

Gönlünün tabanýna çöktü
Çamurlu yoksulluk
Adýna açlýk denilen çakal
Koca aðzýný açarak,
Bekledi

Etrafýna garip bir umutla baktý
Kimseyi inandýramadý yýkýmýna
Bir çöp tenekesinin yanýna yýðýldý
Tortop oldu
Kýrgýn, kýzgýn, öfkeli ve yenik

Yýldýzlara susayan gönlü
Açlýðýn mihrabindan düþerken
Gözlerindeki ateþ söndü
Kalabalýk seslerle inleyen bu caddede

Ardýnda kaldý
Altýn bir kafes
Ardýnda kaldý
Ýnleyen bir ses
...
Sosyal Medyada Paylaşın: