Yanmayı bilenler...

Bu hikaye...
Sevginin sevgiliyle buluþup...
Elele tutuþtuðu anda baþladý...
Doðada varolan ateþ gönülde yanmayý öðrendi...
Yanmak ve küle dönmek...
Aþkýn yolcusu oldu....
Herþey yandý, küle dönüþtü...
Kül topraða karýþtý...
Yanmayý bilenlerin hikayesi baþladý...

Toprak yaðmurla yeþerdi...
Yeni filizler verdi...
Filizler suyu unutup,
Güneþe aþýk oldular...
Güneþle yanmayý sevenlerin hikayesi baþladý....

O nedenle...
Yanmayý bilmeyen bu hikayeyi okumasýn...
Suyu düþman bilen,
tutuþmayý sevenlerin hikayesi...
Yandýkça biten...
Bittikçe toza dönüþen...
Küllerin hikayesi...

Öyleki...
Bu hikaye...
Aþk ile ateþin kardeþ olduðu...
Ýkisine deðenide yaktýðý...
Aþka düþenin ateþi anlattýðý hikayeye dönüþtü...

Sonra...
Hiçbirþeye faydasý olmayacaðýný bile bile...
Yandýkça eriyen....
Yýðýntý diye gömülmeyi, atýlmayý göze alan...
Küllerin hikayesine dönüþtü...

Sonunda...
Sevgililerin gönlünde harlanan...
Gözü kapalý...
Ateþe girenlerin hikayesi oldu...

Ve sonunda...
Aþka düþenin yanacak olmasý...
Yananýn küle döneceði...
Sonra topraða karýþacaðý...
Günü gelince yeniden yeþereceði manevi bir iklime dönüþtü...



HAYIRLI RAMAZANLAR.....

Sosyal Medyada Paylaşın: