Işığa Veda

Yanmaya mecali yok ýþýklarýn
Güneþ battý, çekin perdelerini þehrin
Vehim kokusu var toprakta,
Artýk gün doðmayacak, fehmedin…

Hayat tiyatrosu kapattý perdelerini
Sahneler artýk boþ kalacak
Hem piyes zannetmeyin o sirkleri
Bu dem, yetmelere yar olmayacak
Aratýr derler gelen gideni
“Sevdadan yana” o eskiler de olmayacak

Boyalý mekânlarda kurþun biblolar
Paralý cellâtlarýn katili olacak,
Mühürlü tenlerde ateþ kolonileri
ilmek ilmek her boþluða dolacak
Dipsiz tünellerden akan trenler
Artýk gün yüzünü çok zor bulacak

Zeytin kara deðil, pamuk ak…
Ne hasret bedende, ne sevda serde
Gözyaþlarý duman, durmuyor tende,
Ne gönülde huzur ne mecal dizde
Kabirler yaþlandý,
bekliyor pir-i faniler,
Yeter Rabbým bu kötülük,
Fink atýyor þehirlerde caniler…
Sosyal Medyada Paylaşın: