Yitik

Bahar yeþertmiyor, sonbahar meczup
Beyazlar inmiyor þehrin saçaklarýna
Mevsim resmetmiyor artýk sýrrýný
Deðiþti her þeyin ahengi, teni
Dallar renk vermiyor, hazan mevsimi

Irmak hüzün akar, taþýn dili lal
Uçsuzluk somurtur, toprakta bir hal,
Sevgi gündelikçi, sadakat topal
Ölümsüz þarkýlar dökülür tel tel
Daðlar boyun büker hazan mevsimi…

Kavgalara mesken þehrin damlarý
Göz gözü görmüyor, kum fýrtýnasý
Yapýlar hayalet, yanmaz çýrasý
Acý tarifsiz de, yok muhtýrasý
Silinmiyor alnýmýzýn karasý
Çakallar türedi kutlu ormanda,
Hain pusu kurdu hazan mevsimi…

Kutsal cenge yaverdik bir zamanlar
Keder zirve yaptý, yýkýldý hanlar
Geçmiþimiz bir o kadar yaman da
Akis vermez oldu kutsal ummanlar
Tek diþi kalmýþlar, kan alýcýlar…
Canlar þikest oldu hazan mevsimi.

Zannýmýz fevridir, sabrýmýz geri
Kumpasa düþmüþüz içten içeri
Çok uzadý, bitsin artýk zemheri
Kelamýn bittiði yere gelmiþiz
Zaman þahlansa da, yer görse eri
Yittiði yerdedir, emanet bizim,
Gayri bitmek ister hazan mevsimi….
Sosyal Medyada Paylaşın: