CEMİLE VE DÜŞÜM!
CEMÝLE VE DÜÞÜM
Bir iç sýkýntýsýyla yürüyor yaþamý
Yürüyoruz yaþamý
Ayrý ayrý!
Tel örgüler içinde yürüyor
Düþlerimizi kanatarak yürüyoruz
Parmak uçlarý vuruyor çakýl taþlarýna
Vuruyor kendinden habersiz.
Oturuyor ilk bulduðu oturulasý taþa ya da duvara
Ne fark eder sert ve soðuk
Rüzgâr saçlarýný savuruyor; o rüzgârý savuruyor.
Dalýp dalýp gidiyor; bir beklentinin peþinden.
Gidiyorum bende onun peþinden
Yoluyor otlarý kopararak teker teker
Koparýyorum bende insanlýðýmý bedenimden
Ve tekrar koparýyor en uzunlarýndan
En uzunlarýndan dedim!
En derinlerinden ya da derininden
Gökyüzüne bakýyor ardýndan
Bakýyor, masmavi kara bulutlar.
Bilsem ne düþündürüyor bu kadar?
Bilsem ne düþünüyorum bu kadar?
Ne acýtýyor bu tatlý caný?
Acýtarak deniyorum; acýttýðýný bilerek deniyorum!
Geçmiþ mi? gelecek mi? yoksa þimdi mi?
Baþýný önüne eðdiren
Böyle zamansýz!
Ve kayboluyor!
Dallarýn arasýndan cemile ve düþüm.
Kayboluyor ve kayboluyoruz hep buradayken.
Arif kemik.
arifi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.