“alnýmdaki kýrýþýklarla tarihsel karýþýklýklar arasýnda kurduðum asma köprü “
söyleyenlerin yalancýsýyým söylediklerim doðru
tarih bir gün on binlerce gün demek
kilisenin duvarýna yazdým bunlarý tarihte kalsýn oysaki çocukken ilahi okurdum camilerin duvar taþlarýnda
marifete tabii iltifatým anlaþýlsýn fethi kabrimi bekliyorum mezarýmda içinde ukde kalmamýþtýr diyerek gömmüþlerdi resimsiz ve ritimsiz kurtulmak isteyenler annem diye kimi seçecekse dna’m onun memesin izi kalmýþtýr diþlerimde ezberlediðimiz tarih emzirmiþti beni
perde açýldý baþkalarýnýn sözlerinden peydahladým yeniden içine doðduðum dünyayý
þimdi bunlar eski ben deðildim geceden arta kalan sabahlar süpürmüyordu beni artýk neden daha önce olmadý bu kýrýlganlýk bayýltan alýþkanlýk sahipsiz þaþkýnlýk ince yerden damlýyorum sözüm öze yaklaþýyor
öyle ya vicdan bu ezop masalý deðil haz ve azap orada sessizce buluþur
aþýk olmaktan vazgeçip aþka baðlanýnca ödül töreni için tanrýyý bekliyorum
neden baþkasýnýn kuyruðuna takýlýp gidiyoruz kanatlarýmýzdan haberimiz yok mu
Sosyal Medyada Paylaşın:
birey2012 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.