Geçmiþin karanlýk gardroplarýnda Hasret askýlarýnda idamlarda bir gül Dikenim boðazýma batar Soluðum kesilir,durur Acýlar yüklenir sýrtýma katar katar Askýlardan düþerim Ýntihar þafaklarýna Unututulmus parka gibi yüreðim.. Düðmelenirim,sessiz saygýlarda Tam da karþýsýnda durup, Yalnýzlýðýn totemine Gözlerim kapýda. Ümit yok artýk kaygýlara Düðümlenirim ilmek ilmek Kimse üþüyen yalnýzlýðýna sarmaz Belki satar bir pula
Þimdi Çilingirler sokaðýnda Mazgal çatlaðýna düþürdüm Kaybettim tüm anahtarlarý Kilitli kaldým Günýþýðýna hasret Kara bir esaretim Yalnýzlýðýn mahzenlerinde Yetmez,bana ne gün,ne gece Hayallerinin girdabýnda,döne döne Bir pervane gibi Ömrümü zayettim Ondan hep Hayallerim küf kokar Ezgilerim kasvetli Notalarým yerlerde sürünür Issýzdýr artýk Sözlerim Yükselir ruhum bedenimden Býçak gibi Kýraðýlar yüzüme çarpar Baþý bulutlarda sisli Göz gözü görmezin Ðörmezliðine daðlanmýþ Görmez artýk nemli gözlerim
Çýrak Ça 🌜Ýbrahim YETGÝNDAÐ 🌛 6 NÝSAN 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çırak Ça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.