SEKSENLER
Seksenlerin baþýydý, her þey çok tuhaftý
Yokluk içinde, kýrýk dökük bir hayatý yaþýyorduk
Küçücük mutluluklarla avutuyorduk çocukluðumuzu
Ayaklarýmýz hep ýslak, soðuk yüreðimizin içine kadar iþlerdi.
Çocuk yaþýmýza raðmen hayatý iyi bilirdik
Hiç iki çift ayakkabýmýz olmadý mesela
Her yenisi alýndýðýnda,
Eskiyen ayakkabýlar için, bir kamyon fýrça yerdik.
Eski ayakkabýlarýmýzý þekerciye verip
Yerine horoz þekeri, toz leblebi alýrdýk
Yaramazdýk yaramaz olmasýna da
Saygýda hiç kusur etmezdik.
Bir de savaþlarýmýz olurdu
Þevket, Sinoplu Erdoðan, Laz Apo ve Ben
Dördümüz yeterdik karþý mahalleye
Haylazdýk, gözümüz karaydý, kimseye papuç býrakmazdýk
Ve biz baþkaydýk.
Yine bir savaþa hazýrlanýyorduk
Evden cephaneleri alýp,
Karþý mahallenin çocuklarýyla, yumurta savaþý yapardýk
Savaþtan sonra, güle oynaya
Bir güzel dayak yerdik annelerimizden.
Þevketin annesi kýyamazdý oðluna
Bu yüzden hep babasý döverdi onu.
Ýlk iþimize, Zincirlikuyu’da mezarlara su dökerek baþladýk
Kazandýðýmýz paralarla, Beyti bakkaldan ekmek arasý helva ve gazoz alýrdýk
Kutu kolayý, çok sonra Almancýlardan öðrendik
Almanya’dan tatile gelenler, Alman çikolatasý ve kutu kola getirir,
Karþýmýzda yerler, içerlerdi.
Biz onlarýn çikolatalarýný hiç bir zaman deðiþmedik
Beyti bakkalýn helvasýna, biz o tadý hiç unutmadýk.
Bir de çocukluðumuzun gençleri vardý, hiç anlayamadýðýmýz
Sürekli gurup halinde gezip, diðer gençler ile kavga ederlerdi
Gündüz süren kavgalar, gece olunca yerini çatýþmalara býrakýrdý
Her gece çatýþma, yakýlan dükkanlar, ölen masum gençler
Biz o yýllarda öðrenmiþtik saðý, solu.
Dedim ya seksenlerin baþýydý, her þey çok tuhaftý.
Ýlkokul bitince, her birimiz bir tarafa daðýldýk
Kimimiz okudu, kimimiz bir yerlerde çalýþmaya baþladýk
Ben çocuklukta kalan tüm anýlarýmý Zincirlikuyu’ya gömüp
Mahalleden ayrýlmýþtým.
Koca bir yalnýzlýðýn içinde açtým gözlerimi
Sessiz… suskun… içine kapanýk…
Pusarak kendi karanlýðýma, sanki hiç yokmuþum gibi
Her þeye sýrtýmý dönmüþtüm.
Þevket, okulu bitirip iþ hayatýna atýlmýþ
Olmamýþ, baba mesleði gemilerde çalýþmaya baþlamýþtý
Hayatýn tüm zorluklarýna göðüs germiþ
Deli dalgalarýn dövüp durduðu
Bir kaya parçasý gibi, hayata kafa tutmuþtu.
Laz Apo, en kurnazýmýz, en haylazýmýzdý
Hayat nereye savursa, oraya koþar
Her seferinde dimdik ayakta kalýrdý
Yýkýldýðýný hiç gören olmadý
Ýçinde yangýnlar olurdu, kimseye göstermezdi
Bir tek Annesi öldüðünde gördük yýkýk yanýný.
Sinoplu Erdoðan’ý hiç unutmam…
Ah Erdoðan ah.
Sevdiði kýz uðruna kýymýþtý canýna
Oysa aramýzda en neþeli oydu, hayat doluydu
En görünmez yerinden yara almýþtý
Çocukluðumuzu da alýp avuçlarýmýzdan
Aramýzdan göçüp gitmiþti.
Artýk her þey deðiþmiþti
Ne çocukluðumuzun kahraman abilerinden,
Ne de bizden bir eser kalmýþtý
Aþktan yana da hiç gülmemiþti yüzümüz…
Oysa ne hayaller kurardýk eskiden
Ýmrenerek baktýðýmýz Emirgan’da bir evimiz olacaktý
Þöyle kocaman bahçesi olan…
Þimdi, tüm hayallerimiz boðazýn sularýna gömülü
Ardýmýzda hep hüzün, yarýnýmýz Allah’a emanet…
þiirime yorumu ile can katan deðerli dostum Keremay Ata ya çok teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.