Zahid’in akþam ezanýný beklemesi gibi beklerim gittiðinde
Yarýnlarý arefe günüdür o bitmesi meçhul ramazanýn
Vuslat dudaklarýndan içmektir sensizlik iftarýnda
Üzgün bayramlardý, senin düþlendiðin geceler... hatýrýmda.
Ümit sancýlý bir sýrt aðrýsýdýr, gönülden vücuda yayýlan
“Beni hiç býrakma” dediðin günden beri resimli barda
Makbul olmuþ misafirin duasý gibi tuttum sözünü aklýmda
Seni, yüreðimde...
Biraz daha geç kalsaydýn alamayacaðýn bir emanetin kalmýþtý bende;
Al artýk;
Getirdiðin her gidiþe inat, seninle olmaya adanmýþ bir hayat...
Yalnýz senin kokundur, sadece senin tadýndýr;
Tenimdeki huzur ya nefesindir ya elindir...
Uzun uzun çiðnemek gibi, lezzetini duyarak;
Derin derin solumak... yavaþ sakince...
Tek bir insaný güneþim gibi hayat veren
Diðerlerini gecemi süsleyen yýldýzlar bellemek...
Dolunayda denize vuran ýþýltýyý umursamaksýzýn, gözlerini tercih etmek
Saçlarýnda ellerimi huzuruna sunmak...
Bitmesini beceremeyen bir bayramýn ertesinde...
Aþkýnýn dairesinde mesaiye baþlamak
Bütün istediðim seninle mutlu olmak