ölümü, ölümsüzleþtirme adýna,
son saatine deðin açýk;
saðra pencerem,
//karan// lýðýma alýþmaya çalýþan
caddeler ýlýk,
tepelenen kaldýrým
bir içim "su"
kýrdýðým kilitler yemin kapýlarým,
tülünü yýrttýðým gözlerin perdem..
þu an doðmuþcasýna
aklýmýn ýraðýnda çýrýl çýplaðým,
dilim ismine her tutukladýðýnda
geceden bir yýldýz taburcu ettim,
ayaz kusursuzluðu
bu iðrenç sessizlik,
boyum serçe týrnaðý,
asýrlar oldu, ismim konalý,
yüzüm astarýndan eski
þehrin minaresine yasladým
ihtiyar gölgemi,
bir þiir di sadece,
ben se çok sevdim,
ömür kalmýþ ise geriye
anla ki bu mýsralar da
’olduðun’ !! gibi yalan...,
bana acýmayan kalbim;
söyle seni nasýl,
affetsin.... ,
#sis ve gizem
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.