Bu ses yeterli deðil! Aklýmýn içi süzgeç gibi, Dýþarýda ne varsa benden genç gibi, Artýk her þey, bana geç gibi, Kafamýn her tarafý delik, deþik, Düþüncelerim, hendek, eþik, Fikirlerim harabe; Havale geçiren bir bebeðin kývrandýðý beþik, Aptallar gibiydim, Ya da aptallar benim gibiydi, Veya her neyse! Ýnkârlar, Ýmkânlar, Ýhmaller! Tepeden týrnaða deðiþtim, Ýrin gibi akýyordu hayatým, Dereden ýrmaða dönüþtüm, Kuytularla, köþelerle: Ne derece bir sapýklýk, Ne afilli bir yalnýzlýk ama! Duvarlarla öpüþtüm. Düþtüðü yeri yakan ateþim, Ýhtiyacým olunca sönmüþtü, Kahkahalar kulaklarda iðrenç bir çýnlama, Oturup hâlime, saatlerce gülmüþtüm, Ya da kalkýp kendimi vaatlerle bölmüþtüm, Mazeretler, Kaybetme üzerine marifetler, Ruhuma örülmüþ cinayetler görmüþtüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.