kaldýrýmda soðumuþ bedenler görüyorum oraya ait olmayan küçücük bedenler dönüþüyor baktýkça gözleri kayýp bir ormana gözlerinde baþlýyor karanlýk bir þölen ve bir avcý saklanýyor gözbebeklerinde sürekli o küçük ruhlarý kovalayan
kokusu var havada ölümün inkar edilemez o keskin kokusu soludukça içime o havayý damaðýmý yakýyor görmezden gelmeye çalýþtýðým ölümün o metalik yokluðu
dualar var her yerde her yeri kaplamýþ topraða çökmüþ dizlerin acýlý izleri geceyi tutuþturacak kadar mum yanýyor taþlarýn üzerinde zamana yenilemesin diye de o dilekli mumlar sürekli baþýnda nöbet tutuyor birileri
isimler dolanýyor ortalýkta rüzgara yenik düþmemesi için üzerine aðýrlýk konmuþ resimler serilmiþ her yere bir tapýnak gibi kutsanýyorken tüm taþlar çaresiz ruhlar geziniyor etrafýmda hüzünle ve tanrýya ulaþsýn diye kederli cümleleri haykýrýp duruyorlar çaresizce gökyüzüne
susuyorum diyemiyorum ki onlara boþuna haykýrmayýn hiçbir gözyaþý açamadý daha cennetin kapýsýný öyle çok birikti ki sahipsiz kalmýþ dualar kapýsýnda sonunda kuruyup öldü tanrýya ulaþamadan o kederlilerin haykýrýþlarý
onca kalabalýk arasýnda ulaþamadý hiçbir ses tanrýnýn kulaðýna karanlýk yuttu tüm o dualarý
küçücük bedenler görüyorum unutmuþ gibiler hayatta olmadýklarýný çiçek açmaya çalýþýyor sýfatlarý belli ki bir oyun sanýyorlar her þeyi on’a kadar sayýyorlar gözleri kapalý ama bilmiyor ki bu defa saymalar sonsuzlukla yýkandý
y....
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.