Postacı......

Kabus dolu rüyalardan uyandýðým...
Bir sabah...
Ansýzýn...
kapýyý açtýðýmda....
Postacýlar mektup yerine,
bana, seni getirmiþ olsa....

Bu yorgun bedenimin neye ihtiyacý olduðunu unuttuðum vakitler....
Bu düþünceleri boðuyorum....
Her defasýnda yalnýzlýðýn katili oluyorum.....
O ise bir yolunu buluyor, gece olunca yine hortluyor....
Baþucuma yerleþiyor.....

Ne zaman en sevdiðim yemeði...
Yemeye koyulsam....
Sanki tuzu eksikmiþ gibi...
Ne yediðimi anlamýyor...
Doymak bilmiyorum....
Her defasýnda sofradan aç kalkýyorum....

Ansýzýn üþümelerim artýyor....
Bir an iyi gelir diye....
Senin olmadýðýn zamanlar.....
Bir iþe koyuluyorum....
Ne yaparsam yapayým.....
Sanki eksikliðin farkediliyor....
Ne yaptýðýmý bilmiyor...
Saçmalýyorum.....
Yaptýðým herþey sana benziyor...
Yada ben öyle görüyorum....

O an çakýlýyor akrep, yelkovan...
Zamana dair ne varsa duruyor.....
Dünya dönmeyi býrakýyor....
Bozuk musluktan sýzan su damlasý gibi....
Beynimin içine þýp þýp sen damlýyorsun....
Ellerimle kesmeye çalýþtýkça.....
Gözlerimden yaþ oluyor....
Sen akýyorsun....
Bense yeni bir güne baþlýyorum.....
Sosyal Medyada Paylaşın: