Þu senin küçük oðlun, bu akþam iþ çýkýþý.
Gel yanýma otur da, neler etmiþ bil emmi.
Þaka olsun diyerek, göz kapalý bakýþý.
Saðý solu görmeden, bir yol tutmuþ bil emmi.
Ebe olmuþ kendince, kurallara uymamýþ.
Ne kýrmýzý ne sarý rengi renkten saymamýþ.
Sona gelen yolundan, geri dönüp caymamýþ.
Dinlememiþ kimseyi, uçup gitmiþ bil emmi.
Yazýlan kara yazý, kim okuyup kim bilsin.
Evvelden bilinmez ki, zamaný geri alsýn.
Ne kadar aðlasan da, ne mümkün geri gelsin.
Oðlun bir otobüse, kafa atmýþ bil emmi.
Bilmez miyim zerrece yaþamadý düþünü.
Selamete dönmedi, zora soktu baþýný.
Anam anam diyerek, bu garip gardaþýný
Yalnýz koyup ruhunu, sona satmýþ bil emmi.
Hangi baba katlanýr, bu cefaya bu derde.
Kim üzülüp aðlamaz, oðlun gibi bir mert ’e
Kýlavuzu bir melek, gideceði o yerde.
Birisi’ nden þerbetli ecel tatmýþ bil emmi.
zekeriiya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.