Bahçeli bir ev hayal ediyorum
Geceleyin ürtükütücü bir karanlýk
Balkonunda bir baþýma oturuyorum
Tek güvenliðim peluþa sarýlý yalnýzlýðým
Kederli kahve keyifleri ardýnca gelen
Ýçimden söylediðim arabesk bir veda þarkýsý
Yaðmur yaðýyor inceden ben fýsýldýyorum
Sigaramla bir oluyor rüzgar,
Yaþlarýma karýþýyor çiþesi yaðmurun
Halka halka oluyor sigaramýn dumaný
’acaba kim beni düþünür ki?’ diyorum
Ýhtimaller dahilinde basýlýyor adýn
Aklýmýn gazetesinde manþet, manþet
Yaðmur hýzlanýyor bu kezde kalbimle bir
Soluk alýþlarým dengesizleþiyor birden
Evin kasveti daðýlýyor korkum yön deðiþtirirken
Ölümle burun buruna gelir gibi hayalinle ben
Tüm düþlediklerimden düþündüklerimden utanýyorum
Hani,
En baþýna sarýp filmi uygun yerde kesmek gibi
Yaþamasaydým diyorum böyle çýlgýnca bir hayali
Görmeseydim bilmezdi aklým düþleyeceði þeyi
Tanýmasaydým böyle bir tutkuya köle olmazdým
Dokunmasaydým kalbine böyle kaçacak yer aramazdým
Þimdi bu kasvetli eve, bu köhne yalnýzlýða
Bu deprem gibi dinmek bilmeyen sallantýlý korkuya
ESÝR YAÞAMAZDIM HÝÇ OLMAZSA
Bahçeli bir ev hayalimdeki
Bahçesinde mis kokulu çiçekleri olan
Lakin burda zaman hep gece yarýsý
Ay doðuyor, gün doðmuyor
Göremiyorum ki çiçekleri
Çünkü güneþim korkumun esiri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.