Gönlüne mesken tutmuþ içi geçmiþ acýlar
Kalp aðýný bulmuþ örümcekler ne çýkar
Huzurdan yana yok bir iki içimlik sonrasý
Sonrasý vefa borcu buruþturulmuþ hayatlar.
Et, týrnak yerindeyse bize þükür sebebi
Dert yolunu bulmuþtur aðýzda eriyen leblebi
Yok ömürün ne ceketi, ne cebi
Baþýmýza çorap ördük, gel kutar bizi Nebi.
Hiç aklandým deme dost!
Bir kül bile suyu bulandýrýr
Geçme yanlýþ yollardan fazla kýl miðde bulandýrýr,
Þu kara bu beyaz pirinci fazla ayýklama
Ýnsanoðlu bu ne haz uykulu sayýklama
Ayaðýnda ki toza yaz sen önce o edebi
Hiç olmaz deme sakýn, sanki herþey ebedî.
Fuzûlî bu dünya ve onun getirdikleri
Yaþanan bir rüya, ardýndan kýsa filmi
Ýzlediðin an, göreceksin ki çok geç olmuþ
Dün ektiðin tohumlar, bugün sararmýþ solmuþ.
Elif karadaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.