Kırmızı Işığım Yandı Geceden

Otuz yýldýr yollarda
Hep þöyle düþünürüm

Dalýna konan kuþ kahverengi düþünse
Gözlerimin yapraklarý dökülür

Kanadýndan bir tek tüy kopsa
Gök yüzümden umutlarým sökülür

Saçlarýna iliþen çiçek soluk yansa
Baharýmýn elektriði kesilir

Kulaðýmda acý bir fren sesi
Yeþil ýþýðým söndü geceden

Gözünden bir damla düþeyazsa
Hýçkýrýðým denizleri basar

Dilinde bir hece tutsak kalsa
Cümlelerim zincire vurulur

Ýki parmaðýn acýyla açýp kapansa
Derim parça parça biçilir

Acýlarým önümü kesti
Kýrmýzý ýþýðým yandý geceden

Sol döþüne nokta koysa kalem
Cýlýz þiirlerim sütten kesilir

Bir of çeksen derinden
Ciðerimin külleri savrulur

Çýkar bedeninden
Tak boynuma derdinden madalyaný
Siyah ise rengi sevgimi katar aklarým
Yastýk altýna güvenmem koynumda saklarým

Duygularým asfalta karýþtý
Aðýtlarým el frenimi çekti geceden

Arkamda hüznün korna sesleri
Sabah oldu bitmedi içimde kavgalarým
En sonunda
Trafikte cinayet iþledi maðanda acýlarým
Sosyal Medyada Paylaşın: