gibi, gidecek bir yerimiz yok topraðýn derinliðinde zamanýn hilesi çekiyor bizi ve gittikçe kararýyorduk fýsýldayýp suyun dalgasýný beyaz çanlara..
can da duyarmýþ, yansýmasýnda aynalar varken damarlarýn ve ellerin soðuduðu an kendinden ve her zaman kendinden herkes gidebilirmiþ þarabýn aðrýsý iki keskin iplik ve hep kýrmýzýyken tamam, anlaþýlýr renkli camlarýn kaplamasýndan baþka görünen güneþ ýþýðýdýr yalnýz ve son yoktur dipsiz bir dip tapýnaklarda soyunan giysilerimizden öte böyle duruluyormuþ ve dinleniyormuþ bir blues, sarhoþ uyurken sýradan yaðmur da ýslatabilirmiþ bizi,
öyle diyorlar, kurumuþ ceviz aðacý kimsenin ait olmadýðý yer..
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.