Bir ilkbahar günü’nde,
Bakarken pencereden,
Çocuklarýn hepsi aç,
Su kaynar tencere’de.
Sordu yaþlý anneye?
O ne ki hep kaynýyor.
Tencerede yok bir þey,
Çocuklar aldanýyor.
Çoðu aðlayýp durdu,
Anne ekmek ver diye,
Hazreti Ömer’imiz,
Unu etti hediye.
Bunu hatýrla ne olur!
Ekmeði çöpe atma.
Eðer komþun aç ise,
Sen tok olarak yatma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.