Ne çok beklemiþtim dün,
Telefonlarým durmadan çalsýnlar diye.
Özlemiþtim sesini ta uzaklardan,
Bana bu ettiðin eziyet niye.
Kar mý yaðdý,orya üþüyor musun,
Telefonlar çaldý aramadýn sen.
Haber beklediðimi bilmiyor musun,
Burada dona kaldým, ayrýlmadým ben.
Ararsan, duyamam diye yatmadým,
Saçlarým tarumar hiç taramadým,
Þarkýlar dinledim tat alamadým,
Neler çektiðimi bir bilebilsen.
Bugünde; gelmedin gönül yatýma,
Belki giremedim senin hattýna,
Bin kez çýktým apartmanýn en üst katýna,
Adýný yazmýþtým bir silebilsem.
Sabýrlý insaným gene beklerim,
Ama bir haber ver, suçum ne benim.
Belki de anlamsýz bu sitemlerim,
Beni bu halimde,bir görebilsen.
Hasret mi,sevdamý, özlem mi nedir,
Bir duygu depremi yaþýyorum ben.
Sade bir bað evi, yeþil bir çemen,
Sen yokken orada bir viranedir.
Ya haber ver, yada çok üzme beni,
Doruk noktasýnda kaldým sevdanýn.
Bir temmuz güneþi doðuyor yine,
Vicdan merhametin, hiç yok mu senin.
Adým Barýþ senin için yazdým naðmeler,
Deðiþti mi gündüz olmuþ geceler,
Acýya dayanmak kolay mý beyler,
Sahi baþka adýn yok muydu senin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.