Sürmüþtük o balçýðý birlikte Suç atmak isterken birilerine Ve kýyamazken hiç kimseye, Harcayýverdik sesi soluðu çýkmayan güneþi; Ýtham ederek sanki bana O sürmüþ gibi davrandýðým lekelerle...
Toz toprak ellerimdeydi anne! Hayat vermiþti! Yaþanmýþlýklar kandýrmýþtý beni! Tutuþturmuþtu ellerime... O istedi ben sürdüm, Siyaha bulandýk birlikte...
Suç ortaðýydýk hayatla, O çamurunu pisliklerle yoðurdu, iþledi.... Bense, o ne verdiyse týðlarla nakýþ nakýþ iþledim kalbimin köþelerine...
zaman bitti, güneþ beni terketti. Ýspatladý masumiyetini...
Ben o lekelere hayat baðýþlamýþým gözlerimde... Þimdi beni rahat býrakmýyorlar. Artýk kovsam da gitmiyorlar anne!
Sosyal Medyada Paylaşın:
pythia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.