Aðlamak nedir çok iyi bilirdim de Ýçim yangýn yeriyken buz kesmiþ gibiyim artýk Aðlasam, aðlayabilsem içimin yangýný bir nebze olsun sönecekken, Ben içimdeki feryatlara kulak asmýyorum artýk... Oysaki hiç susmuyor, kavgam çok büyük þu yalan dünyayla Hayat akýp giderken ben çaresizce susuyorum Önceden kapý arkalarý aðlama duvarýmdý, Gözyaþlarým ise yoldaþým Ýnsanoðlu iþte kýymet bilmiyor Meðer aðlayabilmek ne büyük meziyetmiþ... Aðlayabilsem geçer belki ? Az da olsa huzur kapýmý çalar, misafir olur ruhuma Hayatýn beni gözyaþlarýma bile hasret býrakacaðýný nereden bilebilirdim ki... Þimdilerde sokak sokak duygularýmý arýyorum Kendinden bir parça ararken de kaybolabiliyormuþ meðer insan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavi Kumsal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.