SAL DA KOYAMAM

Vefa, ilçe ismi oldu olalý,
Yemek yenir oldu, gazoz, kolalý,
Çehreler maskeli, boya, cilalý,
Þu gönülde vefa, dil de koyamam.

Hece hece yazar, koyamam nokta,
Leke aramazým, bembeyaz akta,
Eðrilik yaydadýr, arama okta,
Kusur ise bende, el de koyamam.

Ne ekerse insan, onu biçermiþ,
Yaptýðý köprüden dar da geçermiþ,
Bazen de þerbeti acý içermiþ,
Acý yüreðimde, bal da koyamam.

Ne çok sevilir de kendi bilemez,
Mutluluða içten, candan gülemez,
Yanar kavrulur da murat alamaz,
Gönlün sevdiðini yol da koyamam.

Zor zamana geldi þimdi günümüz,
Ne payitaht kaldý, ne de ünümüz,
Mevla’ya yöneldi, gayrý yönümüz,
Kâbe, gönlümdedir, çöl de koyamam.

Ozan Baki der ki bükülü beller,
Ne yönden esiyor, önceki yeller,
Zaten küs çiçekler, açmýyor güller,
Çýkmamýþ canýmý sal da koyamam.

28321 Mümin Üstün

Sosyal Medyada Paylaşın: