adını sen söyle
yine sensiz, yeni doðan günde
eski bir þehrin sancýsýndayým
yýkýk dökük çýkmaz sokaklarýn
küf kokulu kaldýrýmýndayým
elimde kalan son bir cigara
cigaramýn dumanýnda sen ve hüzün
sensiz kalýnca Ýstanbul bile üzgün
sen olmayýnca seni besteledim þarký diye
naðme olup (d)üþüyorum yüreðine
sana yazýlan þarkýlarýmý dinlemiyorsan
yedi düvele seslenen kalbimi dinle
hadi beni boþ ver
bak
þehir bile seni mýrýldanýyor
sana sesleniyor yedi tepeden Ýstanbul
bunun adýna ne dersen de
ne bileyim
adýný sen söyle
vefa de
aþk de
sevda de
n’olur
sev de
sevme deme
adýný koyamadýðým, kaçýncý þiir bu
bilmem bu kaçýncý kaçýþým
ýslak kentin soðuk meydanlarýndan
sözlerim bile utanýr oldu
peçelenmiþ sýr vermeyen kaderimden
sana, bana ve söze yaz(ýl)malarým
kaçamadýðým sus pus olmuþ kederimden
(s)aklayamadý beni yedikule zindanlarý
hasretine katýk olamadý Ýstanbul hatýralarý
kavuþabilme umudumun çýrpýnýþlarý oldu
bu þehrin ihtiyarlamýþ, yakýlmýþ sokaklarý
hadi beni boþ ver
bak
þehir bile sana aðlýyor
sana aðýt yakýyor yedi tepeden Ýstanbul
bunun adýna ne dersen de
ne bileyim
adýný sen söyle
cefa de
git de
öl de
n’olur
sev de
sevme deme
gün geceye düþünce, gece düþüyor düþlerime
karanlýklar ýssýzlýða karýþýyor kentin caddelerinde
sessizliðe karýþan çýðlýklarýma inat
saðýr kesiliyor þehir, kaldýrýmlar ve yedi tepe
senden baþka seni bulamazken ben
yollara düþüyorum kentin her bir giriþinden
acýlarýmý kanatýyorum her sokak baþýnda
seni çoðaltýyorum yaný baþýmda
anladým bir asýrlýk sevda benimkisi
görmesen de beni, ben sana bakýyorum þimdi
çünkü “aþkta yarýn yoktur sevgili”
hadi beni boþ ver
bak
þehir bile seni arýyor
sana bakýyor yede tepeden Ýstanbul
bunun adýna ne dersen de
ne bileyim
adýný sen söyle
sus de
aðla de
yan de
n’olur
sev de
sevme deme
H.Ali Aydýn
05.07.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.