KENDİMLE KONUŞTUM YOKLUĞUNDA
Kendimle konuþtum yokluðunda;
Seni anlattým kendime uzun uzun.
Bazen kýzdým sana, bazen baðrýma bastým.
Bazen küstüm,bazen kahrettim.
Sonra yandýðýný hissettim ciðerimin,
Sarýldým hayaline hasretle…
yokluðuna darýldým sonra.
Kaç kez güneþ doðdu sensiz,kaç yaðmur yaðdý,kaç gündüz,
kaç gece oldu saydým hepsini bir bir…
ve yokluðuna üzülmekten aðlayamayacak kadar dondum bazen.
Kelimelere döktüm içimi en çok.
Kendime bile söyleyemediklerimi yazdým satýrlara.
Öyle yalnýz öyle çaresiz býraktýn ki, yerimi bilemedim çoðu zaman.
En acýsý da buydu esasýnda...!
Ne kadar yazsamda,
yaþadýðýmý anlatamayacak kadar dilsiz çektiðim acý.
Bazý þeyler içimde hep eksik, hep yarým olacak.
Tarif edilemeyecek kadar derin yangýný yüreðimin
Ve bazý þeyler anlatýlmamýþ olarak kalacak…
Beni bir tek sen anlardýn aslýnda;
Bir daha hiç gelmeyecek olaný beklemenin çaresizliðini sende
yaþamýþtýn oysa,beni uðurladýðýn o en son durakta...
Seyyal Tanýr /28/03.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.