Dur durak bilmeden, ömrünü yurda Gözünü kýrpmadan, veren Muhsin’im KEÞ daðlarýnda, ayazda, karda Þahadet makamýna, eren Muhsin’im
Helaldýr yediðin, emdiðin sütün Ocaklar söndü, tütmüyor tütün Gözü yaþlý Anadolum, hepsi bir bütün Tekbirler, dualar sana Muhsin’im
Vatan deyince bir vatan, çýkardý sende Vatan zorda olsa, sen vardýn önde ALLAH aþký sende, kuran elinde Hak yoldan hakka, giden Muhsin’im
Ne yüzün güldü, nede muradýn oldu Ömrünün baharý, gençliðin soldu Sonsuzluðu; sonsuzluðun sahibin de buldu Sonsuzluða kanat çýrpan Muhsin’im
Duymasaydýk keþke, haberini aldýk Gittin hem öksüz, hem yetim kaldýk Sen orada dondun, biz burda yandýk Yüreðimize ateþ, saldýn Muhsin’im
Baþ eðmedin hainlere, küfre, korkuya Gýpta ile baktýk, sende tutkuya Söðüt gölgesinde 1 saat uykuya Dalamadan gözlerini yuman Muhsin’im
Mektebi yusufiye, saydýn zindaný Verdiler elektiriði, döküldü kaný Tabutluklar, iþkence, yýldýrýrmý aslaný Ruhun da binbir yara, olan Muhsin’im
Ne beladan kaçtý, ne geri döndü Canýný hiç saydý, vatanýný düþündü Turan onun ülküsü, hayalýydý, düþüydü Þehitlik mertebesine, giren Muhsin’im
Bir baþkalýk vardý sende, bizde baþkaydý yerin Baþbuðumuz’dan emanet, acýn yürekte derin Malesef ki yaþarken, bilinmedi deðerin Uçmað’da Baþbuðuma, selam söyle Muhsin’im Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatih PINARBAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.