kaç güzel insan kaldýk kendi takvimlerimizde nerelerde yaþadýk ne kadar sevinçliyiz sýðmýyoruz hiçbir yere belki merhaba der gibi ilk defa sesleniyoruz baðrýþ çaðrýþ þarkýlar , çýðlýklar yaralý bir dünyada herkes her þey eskiyor gelip geçenler unutulur /unutulmaz oldular hayat uðuldarken neleri gizliyor gözlerimiz neleri süslüyor sözlerimiz hangi sevinçli gün herkes ayakta hangi mutsuzluk herkes gözyaþý yarýþýnda hep birileri varmýþ gibi konuþur olduk yalnýz hissettik kendimizi yangýnlar yaþadýk kendi sahillerimizde vazgeçiþler içinde ama her zaman umutlarýmýz vardý görünmez çiçekler gibi hem burada hem uzaklarda belki sürpriz baharlarla tekrarlandýk kendi rengimizde rüzgarlarla yarýþtýk bulutlarda dinlendik kah denizin yüzeyinde kah berrak bir akarsuda seken taþlar gibiydik..
Mustafa kaya 27.03.2021/ Çengelköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.