Gecenin zifiri karanlığında bir ayak sesim bir de bekçi düdüğü yarıyor sessizliğini hasret dolu gecelerin korkuyla ağaçta tüneyen kuş kanatlarını çırparak havalanırken inletiyor gecenin korku dolu sessizliğini dona kalıyorum
Ve zifiri karanlıkta oturuyorum kaldırımın kenar taşına gözlerimden iki damla yaş akıyor özlemle biri sen biri ben bercesteli kelimeler dökülmeye başlıyor dudaklarımızdan sarmaş dolaş oluyoruz bitmeyen sensiz sessiz gecelerde
Birden uyanıyorum hülyalı mutlu senli benli dolu gecelerden Karşımda gerçek dimdik duruyor dağ gibi meydan okurcasına zifiri karanlıkta tekrar yürümeye başlıyorum boynu bükük sabahı ediyorum hergün yokluğunla bitmeyen bir umutla. 25-09-2020 N.ÇELİK
Sosyal Medyada Paylaşın:
NiCel Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.