Arife Mektup 4
Sevincim boðazýma düðüm oldu oturdu
Sen çile doldururken, gülmek yasak Arif’im
Mutluluk kýsa sürdü hüzün sana götürdü
Yüreðim yangýn yeri küle döndü Arif’im.
Olmayan bir suç ile hakim karþýsýndayým
Biliyorsun ben benle beþ yýldýr kavgadayým
Zindan dan çýksam bile hala zindanlardayým
Berat-imi alsam da sevinemedim Arif’im.
Olmayan bir suç ile kefen biçtiler bize
Bir baba iki evlat hasret kaldýk biz bize
Aðabeyinle ikimiz þükür çýktýk gündüze
Sen zindanda durdukça gündüz gece Arif’im.
Ne tanýk var ne delil ’’bakýþýný sevmedim’’’
Tek suçumuz sadece ’’ben gibi düþünmedin’’’
Tam mizah konusudur ’’neden beni görmedin’’
Böyle si bir hikaye bizi buldu Arif’im
Her mektubu son mektup diyerek yazýyorum
Gittiðin günden beri kendime kýzýyorum
Yakup, Yusuf misali seni çok özlüyorum
Gündüzler gece bize gece zindan Arif’im.
Haset ve kin kuzuyu kurda teslim edermiþ
Sonra dönüp ah vah la dizlerini dövermiþ
Kurt kuzuyu deþerken sinsi sinsi gülermiþ
Üzülme kuzunun da sahibi var Arif’im
Can yakanýn elbette caný olmaz be oðul
Mahzun olma yiðidim secde et tekrar doðrul
Rükün Allah’a olsun, secden Allah’a oðul
Taþ duvarlar aðlasýn imanýndan Arif’im
**************************
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.