DÜNDE KALANLAR

Ýçindeki rüzgar dindi
Son durakta bir kýz çocuðu
Vagonlarýndan indi
Gökyüzü mavi yine
Ve deniz ve gözleri Deniz’in
Rüzgar ayný rüzgar
Balkonunu teðet geçen martýlar
Hem de mevsim yine bahar, ne çýkar
Senin yaðmurlarým dindi



Güzel olan herþey bir an,
Uykularýndan uyandýn
Yine düþlerin bölündü
Uzak zamanlarda kaldýn
Telaþlarýn vardý çocuksu
Vakit sanki dündü
Gökyüzünde yýldýzlarýn
Ateþ böceklerin söndü


Bir kadife çiçeðine dokunmak þimdi
Dünde kalanlar
Saçlarýnda tülleniyor yýllar
Halinden anlamayan bir gönlün
Bitip tükenmeyen bir ömrün var
O þen türkülerin söylendi, bitti
Dünde kaldý hepsi, yitip gitti
Kaldýn baþka iklimlerde
Beklediðin mevsim nerde




Yaþamak bir kuþun avuçlarý þimdi
Öyle çaresiz, öyle ufak, öyle kimsesiz
Artýk ne söylesen, kelimeler öyle sessiz
Gökyüzü mavi yine
Ve deniz ve gözleri Deniz’in
Rüzgar ayný rüzgar
Balkonunu teðet geçen martýlar
Hem de mevsim yine bahar,ne çýkar
Senin yaðmurlarýn dindi

Cemile Ülkü












Sosyal Medyada Paylaşın: