bir akarsuyun alevli köpüklerinde kayboldum kederlerimi süpüren rüzgarý bir daðýn yanan aðzýnda buldum. duyulmamýþ sesler vardý kayalardan taþlardan ýsýran dikenlerden ve sýcaðýn býkkýnlýðý her yerde kanatlarý bu yüzden düþmüþ serçelerin bulutlar yorgun yaðmurlar dargýn geç geliyor þehirlere kuþlar gün doluyor kendi boyasýyla tüm renkleriyle uzaklaþýyor yalnýzlýðýmý da alarak acýklý bir veda gibi güneþ gözlerinden kan damlýyor batýp gidiyor ve gece oluyor göz kýrpýyor yýldýz dolu gök dolunay ve yakamozlar büyülüyor ýþýltýlý þehir yalnýz býrakmýyor gecenin denizi boþ durmuyor sahile vuran dalgalarla oturuyorum kýyýya çekili boþ sandallar gibi buruk bir tebessüm atýyorum…
Mustafa kaya 24.03.2021 / üsküdar Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.