BİR GARİP İNSANIM BEN

BÝR GARÝP ÝNSANIM BEN

Zamaný araladýðýmda karþýmda ilk mektebimle
bir garipseme içindeyim.
Her bir taþýna býraktýðým nefesimle
sisler arasýnda bir pencere
onun neresindeyim.

Zor yýllarýn seçilmiþ kurbaný çocukluðum;
gri bir önlük, benimle akran bir yaka,
eski püskü urbalar anýmsýyorum.
Savaþtan kalma yaðmurlar içinde
þimdi dahi kendimi arýyorum.

Geçim derdi sinmiþ duvarlarýmýzý
sýnýfa taþýyorum.
Kalkmýyor parmaðým bir türlü bilsem de
oturuyor sýrada benimle
onunla yaþýyorum.

Bir garip insaným ben
takýlýyorum bilmem kaç yýl öncesine
neden gelip oturuyor içime çocukluðum
anlat o günleri dediðinde
yýllarýn hüznü yaðýyor üstüme.

Yýllara gömülü kaldý çocuk gülüþüm
þimdi kayboluyorum büyük þehirlerde
nerde bir çocuk görsem kendimi arýyorum
içimde hüzünlü çöküþümle
öylece kalýyorum.

Bakmayýn bana öyle garipsi
sizlerin de içinde var bir iz
bak gözleriniz dikili kaldý satýrlara
çaðýrýn gelsin yýllarýn yorgunluðundan
kalmýþtýr bir iz.








Sosyal Medyada Paylaşın: