düþlerime sakladýðýn ýþýklarý söküyorum bakýþlarýndan þimdi o mavi hasreti kuþanýp, ararken daracýk sokaklarýndan iþte orada molasýz bir fýrtýna kuþudur gönlüm.
uzaklarý miyopsuz gören þiirin çiçekleri ve kar ýþýklarýyla süsleyen varýlacak bir ütopya þiirin erguvan ýþýklarý eridikçe içimizde her gece suskun bir yýldýza çaðýrýr bizi uzakta açan çan çiçekleri þarkýsý.
arýyoruz kendi sesimizi bizden uzak yerlerde kaba etlerin yapayalnýz kýþýn kýyametinde ikiz tepelerin mahkumdur takkelerin içinde gece kuþlarý suskun gök de gürlemiyor þimdilerde kýzýl seslerin üstünde iki ömür yanýp tükeniyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gurelsurucu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.