Yýl bir Ocak bin dokuz yüz altmýþ altý bir kýþ gününde,
Bitlis ili, Ahlat ilçesi, Yoðurt yemez köyünde.
Yeni yýlýn baþlangýcý, saat birinde.
Babamýn yaptýrdýðý, O dað evinde.
Gelivermiþim dünyaya...
Tombul, apalak bir çocukmuþum,
Oyun oynamak için, koþmuþum yorulmuþum.
Gelmiþim beþ yaþýna, ilk okula yazmýþlar.
Zaman geç ip giderken, birikiyor anýlar.
O küçücük yaþýmla, ilkokula gitmiþim,
Beþ yýllýk ilk okulu, dört yýlda bitirmiþim.
Ýlk okul bitince’ de orta okula gittim,
Dayýmlarýn yanýnda, ilk sýnýfý bitirdim.
Ýkinci sene geldim Ahlat’ýn lisesine
Yerleþiverdik orda kalender tepesine
Babam bir ev tutmuþtu bir salon üç odalý
Evimizin her yaný evler ile kapalý
Sabah erkenden kalkýp okula gidiyordum
Okulumu ama çok hem de çok seviyordum
Derken bir gün bitiverdi ortaokullu yýllar
Mahalleler gezerken birikiyor anýlar
Ýki üç yýl kadarda buralarda kalmýþtýk
Mahalledekilere bayaðý alýþmýþtýk
Lisedeki yýllarým çok güzel geçi yordu
Sýnýfýmý geçince ailem seviniyordu
Okulla birlikte vurulmuþtum bir kýza
Sanki ay doðuyordu gece gezen hýrsýza
Ayný zamanda bur da futbolda oynuyordum
Ýki üç yýl kadarda buralarda kalmýþtýk
Mahalledekilere bayaðý alýþmýþtýk
Lisedeki yýllarým çok güzel geçi yordu,
Sýnýfýmý geçince ailem seviniyordu.
Okulla birlikte vurulmuþtum bir kýza,
Sanki ay doðuyordu gece gezen hýrsýza.
Ayný zamanda bur da futbolda oynuyordum,
Yaz sezonu gelince köyüme dönüyordum.
Köyümüzde de vardý bir futbol takýmýmýz,
Orada toplanmýþtýk öðrenciydi yarýmýz.
Þiirde yazýyordum lisedeki yýllarda,
Benim þiirlerim hep dolaþýrdý aþklarda.
Yýllar geç ip giderken gelmiþtim Ankara’ya,
Sanki yeni çýkmýþtým ben denizden kara’ya.
Sürgün gibi geçerken yýllarým Ankara’ da,
Sevgilim ise hapsini yaþýyordu Oda’da.
Bir yandan çalýþýyor, bir yandan okuyordum,
Boþ zamaný inanýn, gece zor buluyordum.
Üniversite hayatým yenilmiþti bu aþk’a,
Ayrýlýðýn ýzdýrabý inanýn ki bambaþka.
Derken günün birinde iþimden kovulmuþtum,
Bankalarýn birinde, yeni bir iþ bulmuþtum.
Sýkýntýlý geçerken, benim gençlik yýllarým,
Þiirlere konuydu bütün hatýralarým.
Bir yýl sonra, kendimi köy hizmetlerinde buldum.
Ýki tatlý kelimeyle, bazen mutlu olurdum.
Gün geldi, zaman çattý, gidiverdim askere,
Nisanýn yirmisinde alýverdim teskere.
Askerlik dönüþünde, döndüm eski iþime,
Dur demem gerekirdi, hayatýn gidiþine.
Günler ilerledikçe, yaþým geçti yýllarla,
Herkes bir þey götürdü,ben kaldým anýlarla.
Adým Barýþ, ilim Bitlis, hobim þiir, takýmým Galatasaray,
Bana bir kulübe,yeter sizin olsun köþk saray.
Karakter ararým ben, ýrka dile önem vermem.
Yalancý insanlarý hayvan kadar sevemem.
Yeþil rengi, müziði, doðayý çok severim,
Yemek ayrýmý yapmam, her yemeði de yerim.
Sevmediðim tek huyum sigardýr, sigara,
Günlerden ayrým yapmam,sevmediðim renk kara.
Kanaatli insaným, parayý fazla sevmem.
Tapusunu verseler, bar pavyonlar edinmem.
Bu þiire aktardým kýsaca hayatýmý,
Okuyanlar ansalar yeter benim adýmý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.