Hayatýn soðuðu...ayazý..... Kasýp kavurdu bedenimi..... Her ne yaptýmsa...ne uðraþ verdimse.... Boþ býraktý ellerimi.... Yoruldum.... Tamam hayat sen kazandýn.....pes... Ben..... Artýk sevmeyi býraktým...
Dayaktan usanmayan pili bozuk kumanda misaliyim.... Hayatýma dair... Bir türlü doðru kanalý açamadým.... Her ne iþe el attýmsa...... Hep eksik kaldým..... Ödevlerimi yapamadým.... Sýnýfta kaldým.... Burasý tekrarý omayan bir okuldu.... Kovuldum..... Tamam hayat sen kazandýn...pes... Ben... Artýk sevmeyi býraktým....
Hayatý bir oyun sandým.... Oyalandým durdum.... Her defasýnda hile yaptým... Hep kandýrdým zannettim... Burasý yalanýn olmadýðý yerdi... Oyundan atýldým.... Tamam hayat sen kazandýn....pes... Ben... Artýk sevmeyi býraktým.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.