Göz kapaklarým ikiþer beyaz çizgiyle açýlýyor Onlara neden daha iyisini gösteremediðim için kýzýyorlar
Ellerim üþüyor ve ayaklarým kasýlýyorlar Karþýma geçmiþ nedenini sormak istiyorlar
Gözlerim akýyor durmadan ve parmaklarým acýyor Onlara bunun sebebi olan þeyleri yenemeyeceðimi söyleyemem
Ýnsanlar karþýmda tüm beklentileriyle, savaþmam için can atýyorlar Onlara yorgunum diyemem
Baþýmýn aðrýsýndan baþka bir þey düþünemezken de Günümün sakin geçmesini bekleyemem
Kimseye de hiçbir þey kanýtlayamam ama Ýnsanlarýn elleri her yerde, gözleri üzerimde, düþünceleri bana benimkilerden daha yakýn Hiçbirini kovamam ve cevaplandýramam
Ve kalbim çýkýp yerinden sorular sormak istiyor Þimdi umursamazlýðýn ve sakinliðin zamaný Rol yaparak günlerimi geçiremem ama Hiçbir þeye de cevap veremem
Sosyal Medyada Paylaşın:
lunates8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.