Sokaðýn Gözyaþlarý Kulpu kýrýk hayallerin , Dibe vurduðu anlardayým .. Kundaklanmýþ ormanlarýn , Külleri savruluyor þehrimin sokaklarýna.. Yârsýzlýðý geçtim.. Yalnýzlýðýn caný çekilir ,bulutlara. Fýrtýnalarý alabora eder , Geceye emanet ettiðim düþlerimi . Nasýl da umutsuzum . Bir þarký , Kuru bir dilim ekmek, Sahi ... Kaç kiþiydim ben, Þehirlere sýðmayan .! Yarým kalmýþ ne kadar þiir varsa, Sarýp sarmalýyorum , Bu gece yaralarýma , Napolitan bir þarký , Yüz yýllýk haykýrýþ gibi , Çýnlýyor odamýn duvarlarýnda . Sokaktan toplanmýþ , Ýzmaritlerin son dumaný gibiyim, Ýki gözüm iki çeþme.. Kalabalýklar içinde geçen , Ben dolu tabutlara, Þehrinin , Her köþe baþýna bir ben býrakýp .. Kendime bile fazla geldiðim , Bu aþktan, Tüm þiirleri , Ayak izine gömerek, Usulca gidiyorum Ben yalnýzým..!!
Emel Abokan 19/03/2021 18:11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emel Abokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.