doğum günü çocuğu...

32. halkayý ekliyorken zayýf gövdeme
ne kadar yorgun, ne kadar býkmýþ, bezmiþ olsamda
daha sýcak gülümseyebilmeyi ogrendim
usta bir ressamýn elinden cýkmýs gibi yuzumdeki mimikler
yýllara meydan okurken
içimde birikenleri kagýttan gemilere yukleyip
kaldýrým taslarýnýn yanýndan akan yagmur sularýna býrakýyorum
önce kadýnlarý tahliye etmeliyim biliyorum ama
gururlu olamýyacak kadar gucsuzum artýk
bencilliði de ögrendim bunca zaman sonra
kendim için istemeyi
ve inkar edebilmeyi gorduklerimi
korkup kacmayýda ögrendim köseye sýkýstýgýmda
aðlar gibi yapýp yalvarmayýda kaybetmemek icin
cok konusmanýn susmaktan daha cok halta yaradýgný gordum
ne soyledigimi bilmesemde
ve yazmayý ogrendim
en söyleyemediklerimi

ucabilmeyi ogrendim ve bunun icin
kanatlara gerek olmadýgýný
ve konmak icin
illaki elveriþli pistlere ihtiyac olmadýgný
kaybetmenin þekillerini ogrendim
kazandýkca alýsmamayý
gulmek icin mazeret aramamayý derken
kaybettim aglamayý
yaþamaktan vazgecerken
hayata daha sýký baglanmayý
hicbirseyim yok artýk derken
bunu söyleyebilmeyi bile kaybedebilecegimi gördüm
gucluyum simdi ayaktayým derken dizlerimin çözüldügünü
bakarken görmeyi ogrendim
gorduklerimi begenmedim
içime kapanmayý ögrendim
yetmedi kapýlarým duvarlar ördüm
bir cift söz icin o duvarlarý maviye boyamayý ogrendim
ve sýrf istedigim icin yarýsýnda bir þiiri nasýl býraktýysam
hayatýda býrakabilecegimi ögrendim...
Sosyal Medyada Paylaşın: