hibelidir sevda gülüþlerim geceden kalmýþ kangreni aþk kemirgen acýlar sessiz çýðlýk göðsü çökertiyor, çökerten deprem gibi þ i m d i öyle yoksulum rüzgâra öyle daðýnýk yamalý entarisi sýrtýndan hiç düþmeyen düþlerde talan, kör olasý hayâller
son bir kaçak sigara tütünlenseydim, küllense yarama idam sehpasýna koyulmuþ umutlar hani diyorum ilk son kez aþk tutsaydý ellerimi kelebeklerin öykülerini maviye boyardým.
bir duâ var göðsümde göçük
göz kapaklarým yýðýn yorgunluk uykulu kitaplarým, yazýlacak realistliðe senaryosunda a t e þ ile s u senarist, yönetmen mi bilemedim birazdan buhar olacak a t e þ ile s u
zalim olan kader mi bilemedim sokakta oynuyor daha çocukluðum hangi ara büyüdüm uçurum yolculuðuna solumda rüzgâr yalnýzlýðý kayýp çað saðým salkým, salkým ironi yara acýnýn koynunda büyümüþüm ki annemin sýzlayan ak sütünü emdim zeri saçlarýmda çocuk gülüþü ördüm bilemedim hangi çiçeði, böceði ezdim bilemedim, yoksa gözlerinden öperdim.